Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1921 και ήταν κόρη του Σπαρτιάτη Ιωάννη Κουμάνταρου, γόνου γνωστής οικογένειας εφοπλιστών, και της Σαντορινιάς Φλώρας Νομικού.
Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή
Πέρασε τα παιδικά της χρόνια ανάμεσα σε Λονδίνο και Αμερική. Από νεαρή ακόμα, τη γοήτευε η αρχαιολογία και γι`αυτό το λόγο ξεκίνησε ανάλογες σπουδαίες στο Columbia. Λόγω του γάμου της με τον μεγαλοεφοπλιστή Νίκο Γουλανδρή, τiς διέκοψε. Μαζί απέκτησαν ένα γιο, τον Πέτρο.
Ο σύζυγός της, με καταγωγή από την Άνδρο, είχε ιδιαίτερη αγάπη στη θάλασσα, το νησί του, το ψάρεμα και την ομάδα του Ολυμπιακού. Διατέλεσε μάλιστα και πρόεδρος του συλλόγου σε μια εξαιρετικά επιτυχημένη περίοδο. Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στην Ντόλλυ Γουλανδρή και το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής αρχαίων αντικειμένων, αποκτήθηκε με δικά του χρήματα, αφού το ζευγάρι δεν ήθελε να δει με τίποτα τα ειδώλια να φεύγουν για το εξωτερικό. Για την προσφορά του άνδρα της, η Ντόλλυ Γουλανδρή έδωσε το όνομά του στο ίδρυμα του μουσείου.
“Αγαθό δαίμονα του μουσείου”
“Αγαθό δαίμονα του μουσείου” τη χαρακτήριζαν και δεν ήταν τυχαίο αυτό. Έδωσε ολόκληρη την ψυχή της στο μουσείο. Ο Σύνδεσμος Ελληνίδων Επιστημόνων, την τίμησε για την προσφορά της στον πολιτισμό το 2003, με το βραβείο ΥΠΑΤΙΑ. “Ένα μουσείο είναι νεκρό πράγμα αν δεν ξέρεις περί τίνος πρόκειται” έλεγε η Ντόλλυ Γουλανδρή. Με την αγάπη και την επιμονή της έδωσε επιστημονική ώθηση για την έρευνα του κυκλαδικού υλικού καθώς και για την υποδειγματική οργάνωση ενός μουσείου.
Πριν φύγει από τη ζωή, σχεδίαζε μια έκθεση για τον έρωτα και την τέχνη. “Ο έρωτας και ο θάνατος είναι δύο από τις κινητήριες δυνάμεις της ζωής. Αντιμετωπίζουμε το θάνατο με τον έρωτα. Εφόσον ερωτευθήκαμε, μπορούμε να αντέξουμε το τέλος.” έλεγε. Αντιμετώπιζε με ιδιαίτερη γενναιότητα ό,τι της συνέβαινε…
