Η πρόσφατη αναστάτωση στο αμερικανικό χρηματιστήριο με τους εξοργισμένους νέους επενδυτές θύμισε στους παλαιότερους ότι το 1999 οι ιδιώτες δεν χρειάζονταν ούτε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, ούτε τηλέφωνα, για να πατρονάρουν και να χειραγωγήσουν μια μετοχή.

Οι φήμες εξαπλώνονταν με φρενήρεις ρυθμούς.

Στην Λαυρεωτική αρκούσε να ανάψει ένα παλιό φουγάρο και να κυκλοφορήσει μαύρη Mercedes (όπου βρίσκονταν οι δήθεν υποψήφιοι επενδυτές) προκειμένου να πειστούν αρκετοί ότι η Λαυρεωτική ξεκινά εργασίες.

Τα υπόλοιπα είναι πλέον ιστορία.

Ορδές υποψήφιων επενδυτών εφορμούσαν στα γραφεία και ζητούσαν όσο-όσο έγχαρτες Λαυρεωτικές. Οι πιο επίμονοι μάλιστα ήταν μια μειονότητα την οποία δεν μπορούμε να αναφέρουμε για να μην κατηγορηθούμε για διακρίσεις.

Αυτά για την ιστορία, διότι ο μεγάλος κίνδυνος για το ελληνικό χρηματιστήριο είναι να μείνει «αγκυροβολημένο» περιμένοντας τους ξένους επενδυτές και την πρόοδο των εμβολίων.

Δεν μπορεί, λοιπόν, το ελληνικό Χρηματιστήριο να παραδέχεται προ μηνός ότι θα φτιάξει μια νομοπαρασκευαστική Επιτροπή για την κεφαλαιαγορά. Επί της ουσίας, δέχθηκε ότι δεν έχουμε νόμους και το είπε στους ξένους για να το μάθουν;

Και όταν ξέσπασε η Folli – Follie είχαμε διοικήσεις στις αρχές στο Χ.Α., την Κεφαλαιαγορά, αλλά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ οι νόμοι ούτε για τους εισηγμένους, ούτε για τους επενδυτές.

Και εν πάση περιπτώσει, αν περιμένουμε προτάσεις από μόνιμους κρατικούς υπαλλήλους δεν μπορεί να προχωρήσει το ελληνικό Χρηματιστήριο. Για να μην πούμε για τους «μόνιμους» ηγήτορες των αρχών του χρηματιστηρίου οι οποίοι κοιτούν το προσωπικό τους συμφέρον εξυπηρετώντας τους τραπεζίτες μετόχους της ΕΧΑΕ.