Τολμηρός και θαρραλέος από νεαρός, ο μεγάλος σκηνοθέτης… Στα 12 του χρόνια το έσκασε από το σπίτι του για να ακολουθήσει ένα τσίρκο.
Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή
Ένα στοιχείο που εξηγεί την αγάπη του για τους κλόουν που εμφανίζονται σε όλα τα έργα του. Όταν ήταν 17 ετών εγκατέλειψε την επαρχιακή πόλη όπου μεγάλωσε, για να πάει στη Ρώμη Εκεί έζησε αρχικά σαν σκιτσογράφος και στη συνέχεια έγραφε σκετς για καλλιτέχνες του music hall. Στα 23 χρόνια, παντρεύτηκε την ηθοποιό Τζουλιέτα Μασίνα , πλάι στην οποία έζησε μέχρι το τέλος του.
Το έργο που έχει ταυτιστεί με το όνομά του είναι η ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία του 1960, Γλυκιά Ζωή (La dolce vita) -σε σενάριο και σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι και με πρωταγωνιστές τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, την Ανούκ Αϊμέ, την Υβόν Φουρνό, την Ανίτα Έκμπεργκ και τον Αλαίν Κούνυ- είναι μια σταθμός στην καριέρα των πρωταγωνιστών του. Η ζωή τους μετά από αυτήν δεν ήταν ποτέ πια η ίδια. Ειδικά του Μαστρογιάννι, που του άρεσε να ζει γλυκειά ζωή και να ξοδεύει σε ρούχα, αυτοκίνητα, σπίτια χωρίς να υπολογίζει τα χρήματα.
Η υπόθεση του έργου…
Ένα τεράστιο μαρμάρινο άγαλμα του Χριστού που το μεταφέρει ένα ελικόπτερο πάνω από τα ερείπια ενός αρχαίου ρωμαϊκού υδραγωγείου για να το πάει στον Πάπα στο Βατικανό… Αυτή είναι η πρώτη σκηνή της ταινίας.
Και η ιστορία αρχίζει… Ο δημοσιογράφος Μαρτσέλο – που υποδύεται ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι- και ο φωτορεπόρτερ του, ο Παπαράτσο ακολουθούν σε ένα δεύτερο ελικόπτερο. Το άγαλμα του Χριστού είναι σαν να ευλογεί όλη την Ρώμη καθώς πετά από πάνω. Ο βέβηλος τρόπος ζωής και η νεομοντερνιστική αρχιτεκτονική της «νέας» Ρώμης, που χαρακτηρίζεται από το οικονομικό θαύμα στα τέλη της δεκαετίας του 1950, το αντικαθιστούν. Αυτή η παράδοση του αγάλματος είναι η πρώτη από πολλές επαναλαμβανόμενες σκηνές. Στην Ισπανία το έργο μέχρι το 1975 γιατί η καθολική εκκλησία θεώρησε αυτή την σκηνή ως παρωδία της Δευτέρας Παρουσίας.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο klik.gr
