Σπάστε τον κωδικό σε μέρη, κρυπτογραφήστε τον ακόμη περισσότερο. Αντιστοιχήσετε το key σας σε λέξεις που σημαίνουν κάτι για εσάς και θυμάστε, και όλα μαζί γράφτε τα πχ. σαν ένα… ποίημα!

Από τον Γιάννη Τσιρογιάννη

Μιλήσαμε για ανθρώπους που έχασαν τα “κλειδιά” για αμύθητες κρυπτο-περιουσίες. Σοβαροί επενδυτές οι οποίοι είναι ανίκανοι να διαχειριστούν τους κωδικούς, γεννώντας έτσι την ανάγκη και κατά συνέπεια τη βιομηχανία του crypto security και ανάκτησης πρόσβασης σε κλειδωμένα wallets.

Ταυτόχρονα η ίδια ανάγκη οδήγησε και στην ακόμη μεγαλύτερη και ταχύτατα αναπτυσσόμενη βιομηχανία των ψηφιακών τραπεζών και neobanks, οι οποίες ενδεχομένως κάποτε να αντικαταστήσουν εντελώς τις παραδοσιακές τράπεζες με τα φυσικά καταστήματα. Μεταξύ της μεγάλης γκάμας χρηματοοικονομικών υπηρεσιών που προσφέρουν οι τράπεζες αυτές (όπως η Revolut) είναι και η επένδυση αλλά και διαφύλαξη κρυπτονομισμάτων.

Ο Στέφαν Τόμας, έχοντας χάσει τους κωδικούς πρόσβασης σε $236 εκατ. σε Bitcoin, λέει ότι πλέον έχει χάσει πια τον ενθουσιασμό του για το κρυπτονόμισμα. (ολόκληρο το τραγικό του στόρι εδώ) Όπως λέει, κανείς δεν μένει κλειδωμένος έξω από τους τραπεζικούς λογαριασμούς του, αφού οι τράπεζες μπορούν να εκδίδουν νέους κωδικούς πρόσβασης. «Φτιάχνεις μόνος σου τα παπούτσια σου; Ο λόγος που έχουμε τις τράπεζες είναι γιατί δε θέλουμε να ασχολούμαστε με όλα αυτά που κάνουν οι τράπεζες», δήλωσε στους NYT.

Not your keys, not your crypto

Ωστόσο η ιδέα του να φυλά κάποιος άλλος τα κλειδιά σου πάει κόντρα στην όλη αποκεντρωμένη (decentralized) φιλοσοφία που εξ αρχής γέννησε και τροφοδότησε τα κρυπτονομίσματα. Ειδικά το Bitcoin είχε εξ αρχής ως μότο και όραμα το να κάνει bank τους unbanked, δηλαδή ο άνθρωπος να είναι τράπεζα του εαυτού του. Αν δε σου ανήκουν τα κλειδιά, δε σου ανήκει ουσιαστικά και ο θησαυρός. Είναι ακριβώς όπως με τον χρυσό, όπου πολλοί αγοράζουν συμβόλαια, IOU κλπ, στην ουσία χαρτιά που εκδίδουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Αυτά δεν είναι χρυσός όμως, και θα σου είναι άχρηστα σε μια κρίση ρευστότητας, πολέμου κλπ.

Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τα ψηφιακά ανταλλακτήρια από όπου «ψωνίζουμε» κρυπτονομίσματα. Είναι καλά για να αγοράσει κανείς (υπάρχουν κι άλλοι τρόποι όπως ΑΤΜ) αλλά μέχρι εκεί. Εάν κάποιος δεν είναι ενεργός trader, δε συνίσταται να κρατά τα crypto του μέσα στο ανταλλακτήριο, διότι είναι εκτεθειμένα σε κλοπή, οριστικό κλείσιμο του ανταλλακτηρίου λόγω χρεοκοπίας, χάκινγκ ή και απάτης, κλπ.

Σε αυτές τις περιπτώσεις (και έχουν συμβεί αρκετές φορές), τα ανταλλακτήρια δε φέρουν νομική ευθύνη –δεν υπάρχει ακόμη κάποιο πλαίσιο- και σε αντίθεση με τις κανονικές τράπεζες, δεν είναι υποχρεωμένα να αποζημιώσουν τον πελάτη για την απώλεια. Τα περισσότερα το κάνουν λόγω γοήτρου και μόνο, ειδικά τα μεγάλα και σοβαρά όπως Binance και Bitstamp, ωστόσο η αποζημίωση ίσως πάρει καιρό, και ο χρόνος είναι πολύτιμος στην αγορά αυτή αφού μερικές μόλις ημέρες μπορούν να μετατρέψουν κάποιον από φτωχό σε πλούσιο και το αντίστροφο. Η κυριότητα και άμεση πρόσβαση στα crypto σε κάτι τέτοιες στιγμές φαίνεται πόσο σημαντική είναι. Γι’ αυτό μόνο αξιόπιστα ψηφιακά wallets, όπως XUMM, ή hardware όπως Ledger. Ακόμη και το paper wallet (χάρτινο δηλαδή) είναι μια λύση, απροσπέλαστη από χάκερ αλλά ευάλωτη στη φυσική καταστροφή.

Γίνετε ο κρυπτογράφος σας

O ιδανικός τρόπος να προστατεύσει κανείς την κρυπτο-περιουσία του είναι φυλάσσοντας τα προσωπικά κλειδιά του σε μια ασφαλή τοποθεσία, όπως θα έκανε με καθετί πολύτιμο. Χρησιμοποιείστε τη φαντασία σας, «σπάστε» τον κωδικό σε πολλά μέρη και κωδικοποιήστε τα ακόμη περισσότερο. Για παράδειγμα ένα γράμμα ή αριθμό του αντιστοιχήσετε το σε κάποια λέξη που σημαίνει κάτι για εσάς και τη θυμάστε, και όλα μαζί γράφτε τα πχ. σαν ένα… ποίημα!

Το κωδικοποιημένο αυτό ποίημα χαράξτε το σε ένα σκληρό χαρτί ή μέταλλο, φυλάξτε το σε πολλά διαφορετικά μέρη ώστε να τα προφυλάξετε από κλοπή ή καταστροφή. Υπάρχουν τόσες ιδέες και λύσεις, αν πραγματικά θέλετε να είστε ο κάτοχος του θησαυρού σας. Γίνετε ο δικός σας cryptographer, αυτό είναι άλλωστε το όλο νόημα της κρυπτογράφησης…