Με ανακοίνωση την οποία υπογράφουν 400 τραγουδιστές, το Πανελλήνιο Σωματείο Ελλήνων Τραγουδιστών ζητάει μέτρα ενίσχυσης των εργαζομένων στο χώρο του ακροάματος.

Η ανακοίνωση περιγράφει τη ζοφερή παρούσα κατάσταση και το σωματείο ζητά τη θεσμοθέτηση μιας ελάχιστης αμοιβής για μουσικούς, τεχνικούς, τραγουδιστές και τραγουδοποιούς, αλλά και άλλους δημιουργούς ή συγγενείς σε περίπτωση σχετικών αφιερωμάτων.

Παράλληλα, παραμένει ενεργό το κάλεσμα “ώστε να πάψει να υπάρχει πλέον ζωντανή μουσική στην Ελληνική τηλεόραση αλλά και στο ραδιόφωνο (είτε πρόκειται για ζωντανές εκπομπές, είτε για δημιουργία περιεχομένου, streaming κτλ) χωρίς να εξασφαλίζεται ότι αμείβονται ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι που συμμετέχουν”.

Το σωματείο επίσης τονίζει πως πως όλες σχεδόν οι Ευρωπαϊκές χώρες έχουν μεριμνήσει προς την ενίσχυση των εργαζόμενων στον πολιτισμό με πολύ σημαντικότερες παροχές από ότι η χώρα μας, αλλά και γενικότερα έχουν εκπονήσει τεράστιους προϋπολογισμούς στην συνολική προστασία του χώρου του Πολιτισμού τους.

Στο σωματείο προεδρεύει η Γιώτα Νέγκα και αντιπρόεδρος η Τάνια Τσανακλίδου, ενώ στη διοίκηση συμμετέχουν ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Κώστας Μακεδόνας και η Δήμητρη Γαλάνη.

Η επιστολή κόλαφος από τους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων, η Χαρούλα Αλεξίου, η Άννα Βίσση, η Γλυκερία, η Πέγκυ Ζήνα, η Άλκηστη Πρωτοψάλτη, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Νίκος Βέρτης, ο Κωσταντίνος Αργυρός, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Άντζελα Δημητρίου και ο Χρήστος Μάστορας αναφέρει: « Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει. Μπήκαμε απότομα σε μία νέα εποχή πρακτικά Νεκρή για το τραγούδι, πριν προλάβουμε να προσαρμοστούμε στο άγονο τοπίο που άφησαν πίσω τους συσσωρευμένες κρίσεις που έχει ο κλάδος μας. Όλοι μας έχουμε υποστεί τις σκληρές συνέπειες οικονομικής κατάρρευσης της χώρας, της απελπιστικής συρρίκνωσης αλλά και της απαξίωσης της δισκογραφίας, της εκμηδένισης των εσόδων μας από το πνευματικό δικαίωμα. Και εκείνο που είχε απομείνει, οι ζωντανές μας εμφανίσεις, γίνεται σιγά-σιγά μια μακρινή ανάμνηση. Η πολιτεία αργεί (Όπως αργούσε πάντα) να σταθεί στο πλευρό μας. Αλλά και όταν συμβαίνει αυτό προσφέρει πολύ λίγο για να επουλώσει τις πληγές. Οι τύχες μας όμως εξακολουθούν να βρίσκονται στα χέρια μας παρατώ ότι όλες οι σκηνές είναι κλειστές, μουσική εξακολουθεί να παράγεται και μάλιστα να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωντανές και μη πομπές, αλλά και η ραδιοφωνικά προγράμματα. Συμβαίνει όμως η μοναδική που δεν ωφελούνται άμεσα από αυτό να είναι οι ίδιοι συντελεστές, δηλαδή τραγουδιστές και μουσικοί.
Θέλουμε να επιχειρήσουμε μια τομή, να τραβήξουμε μια γραμμή εκεί που θα έπρεπε να έχει χαρακτεί χρόνια πριν. Θεωρούμε πως κάθε συνάδελφος θα πρέπει να αποζημιώνεται για κάθε τηλεοπτική του εμφάνιση, αλλά και όταν τραγουδάει ζωντανά στο ραδιόφωνο. Ζητάμε από όλους τους συναδέλφους να στηρίξουν ενεργά την πρωτοβουλία μας, υπογράφοντας το κάλεσμα μας, ώστε να πάψει να υπάρχει πλέον ζωντανή μουσική στην ελληνική τηλεόραση αλλά και στο ραδιόφωνο χωρίς να εξασφαλίζεται ότι αμείβονται όλοι οι εργαζόμενοι που συμμετέχουν. Πρέπει επιτέλους να θεσμοθετηθεί μια ελάχιστη αμοιβή που θα προβλέπεται για τους μουσικούς μας, τους τεχνικούς μας, τους τραγουδιστές και τραγουδοποιός, αλλά και για τους δημιουργούς τους συγγενείς τους όταν γίνονται αφιερώματα σε αυτούς, καθώς και ένα συμβολικό ποσό που θα πηγαίνει στο ταμείο αλληλοβοήθειας του σωματείου, προκειμένου να ενισχυθούν όσοι έχουν ανάγκες που δυσκολεύονται να καλύψουν. Είναι άδικο σε τέτοιες εποχές όλοι να κερδίζουν εκμεταλλευόμενοι την εργασία μας και την ίδια στιγμή εμείς να μην έχουμε στήριξη από πουθενά. Το δωρεάν μας τελείωσε, φίλοι και συνεργάτες. Θέλουμε να πετύχουμε την μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση και είμαστε βέβαιοι πως είμαστε αρκετά ισχυρή για να επιβάλουμε αυτό το δίκαιο αίτημα μας».